Τον τελευταίο καιρό ζούμε την τελευταία πράξη του πολιτικού τσίρκου του ΣΥΡΙΖΑ.Οι
ίντριγκες, οι αλληλοκατηγορίες των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, των
Κασελίστας και των 85 ,δίνουν και παίρνουν.Η όλη παράσταση είναι για
γέλια αλλά δυστυχώς και για κλάματα, καθώς φαίνεται ποιοι άνθρωποι μας
κυβερνούσαν επί 4,5 χρόνια.
Σήμερα βέβαια το βλέπουν όλοι οι Έλληνες, ακόμη και αυτοί οι πολίτες
που παρασύρθηκαν και τους ψήφισαν. Όμως μία αναδρομή στη σύντομη αλλά
καταστροφική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία, για να θυμηθούμε τα έργα
και τις ημέρες του.
Στο περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο λαοπλάνος Τσίπρας υποσχόταν:
-
Σεισάχθεια στους δανειολήπτες κατα τα πρότυπα του αρχαίου Σόλωνα του
Αθηναίου. Με απλά λόγια θα φόρτωνε τα χρέη κάποιων μπαταξήδων στις
πλάτες όλων των φορολογουμένων, για να κερδίσει κάποιες εκατοντάδες
χιλιάδες ψήφους!
- Εξάλειψη του 60% του επονείδιστου δημόσιου χρέους.
Ήταν τότε που θα βάραγε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές!
- Διαγραφή όλων των μνημονιακών νόμων με ένα Νόμο και ένα άρθρο.
Ήταν τότε, τον Ιούλιο του 2015 που παρέσυρε τον ελληνικό λαό με ένα κακογραμμένο ελληνοαγγλικό δημοψήφισμα κωμωδία!
Και ενώ ο περήφανος ελληνικός λαός ψήφισε ΟΧΙ
στις “κακόβουλες επιταγές της κακής Ευρώπης”, ο ίδιος ο Τσίπρας,
κάνοντας τη μεγαλύτερη στην ιστορία πολιτική κολοτούμπα, το γύρισε σε ΝΑΙ, τρομαγμένος μπροστά στην καταστροφή που του έδειξαν πως ερχόταν οι φίλοι του η Μέρκελ και ο Γιούνκερ.
Βλέπετε είχε περάσει πια η εποχή των επαναστατικών του λόγων, “go back Merkel”.
-Τελικά κατάφερε να φορτώσει στις πλάτες του ελληνικού λαού ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο,
- να φορτώσει άλλα 80 δις χρέη στη χώρα,
- και να υποθηκεύσει τα ασημικά της χώρας για τα επόμενα 100 χρόνια.
Έτσι
αφού το έγκλημα ολοκληρώθηκε, μοιραία ο ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από 5-6
διασπάσεις έφτασε, στις μέρες μας, στα παλιά γνώριμα δημοσκοπικά του
ποσοστά του 5%.
-Το
ερώτημα όμως που μπαίνει επιτακτικά είναι, γιατί η Κοινοβουλευτική
δημοκρατία, το άριστο πολιτικό σύστημα, όπως λέμε όλοι, δεν κατάφερε να
προλάβει την καταστροφή; Όπως δυστυχώς δεν την πρόλαβε και σε πολλές
άλλες ανάλογες περιπτώσεις, όπως του Χίτλερ του Μουσολίνι, του αρχαίου
Αθηναίου Αλκιβιάδη και πολλών άλλων.
- Γιατί ο λαός παρασύρθηκε από τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα;
-Είναι τελικά “σοφός” ο λαός, όταν καλείται να επιλέξει τον άριστο πολιτικό, που θα τον οδηγήσει στο πεπρωμένο του;
Καταφέρνει τελικά η Δημοκρατία να βρίσκει τους άριστους πολιτικούς, που θα οδηγήσουν σταθερά την κοινωνία των ανθρώπων μπροστά;
-Η απάντηση δυστυχώς είναι ένα μεγάλο όχι.
Η σημερινή Δημοκρατία , “η δημοκρατία της ζούγκλας” όπως την ονομάζω εγώ, είναι ένα γερασμένο και παρωχημένο πολίτευμα με μύριες εγγενείς παθογένειες.
Η εξουσία δεν ασκείται από όλο τον λαό και φυσικά δεν ασκείται για όλο τον λαό, όπως απλουστευτικά αναφέρεται στον ορισμό της.
Η
δημοκρατία δεν ενδιαφέρεται να βρει την μία αλήθεια, το δίκαιο για
όλους, αλλά το δίκαιο για την εκάστοτε σχετική πλειοψηφία του 35 έως 40%
των πολιτών.
Είναι
καιρός λοιπόν η ανθρωπότητα, 2.500 χρόνια μετά τον Περικλή, να ψάξει
και να βρει ένα καλύτερο πολύτευμα, που θα εξασφαλίζει το δίκαιο, την
ευτυχία για όλη την κοινωνία . Και φυσικά το δίκαιο δεν μπορεί να πάει
πότε αριστερά και πότε δεξιά και παρόλα αυτά να είναι δίκαιο κάθε φορά!
Το δίκαιο, η αλήθεια είναι μόνο μία για κάθε πολιτικό- κοινωνικό θέμα. Είναι αυτό που εγώ ονομάζω “η αλήθεια του Θεού”.
Γι’αυτό
το πολιτικό σύστημα, που αναζητά τη μία και μοναδική αλήθεια, την
αλήθεια του Θεού, το δίκαιο, την ευτυχία για το σύνολο της κοινωνίας,
μπορείτε να βρείτε κάποιες ιδέες τολμηρές, κάποιες σκέψεις που έχω
καταθέσει στο βιβλίο μου με τίτλο “Από τη Δημοκρατία της ζούγκλας, στη Δημοκρατία του δικαίου”, στη “Δικαιοκρατία” .
Για τις “ομάδες κοινωνικής δράσης”
Κομνηνός Γιώργος οικονομολόγος
